Gisteren was het raak: het imago van het EPD kreeg (wederom) een tikje door hoe professionals ermee omgaan. Ook zij kunnen hun nieuwsgierigheid niet bedwingen en blijken te snuffelen in dossiers waar ze niets te zoeken hebben.
“Ziekenhuizen blijken niet in staat om intern de privacy van patiënten voldoende te waarborgen.” (bron)
Weelde
Het delen van informatie wordt beschouwd als noodzakelijk voor – onder andere – het voorkomen van erger. Dit geldt misschien wel overal. In het ziekenhuis is het handig en soms van levensbelang dat de dienstdoende arts inzage heeft in de medische gegevens. In een welzijnsorganisatie moet een collega een begeleiding kunnen overnemen.
Helaas zijn er professionals die deze weelde niet kunnen dragen. Zij kunnen hun nieuwsgierigheid niet bedwingen en verschaffen zich toegang tot informatie waar ze niets mee te maken hebben. We lezen dit in de media, ik hoor het om me heen. Dit gebeurt overigens óók in politieland: als een ‘bekende Nederlander’ iets uitvreet wordt ook dat dossier ineens heel veel geraadpleegd.
Technische oplossingen maken lui
Op sites zoals Tweakers wordt in de comments vooral gekeken naar hoe een en ander technisch dichtgetimmerd kan worden. Alleen inzage voor wie daartoe de autorisatie heeft: nooit meer het probleem van snuffelen. Dat is naar mijn mening niet de weg die we moeten inslaan.
Technische oplossingen maken lui. Ik verwacht van een professional dat hij nadenkt waaróm hij een dossier opvraagt. Is het functioneel? Niets aan de hand. Is het nieuwsgierigheid, heeft hij niets met de casus te maken? Dan is er een moreel probleem. Zodra iets met techniek opgelost wordt hoeft men dat morele zelfonderzoek niet meer te doen en wordt men lui.
Verbeterde privacy rondom cliëntinformatie
Wat mij betreft wordt een en ander binnen organisaties als volgt georganiseerd- waarbij cliëntinformatie voorop staat.
- Cliënt weet dat er een dossier is waar iedereen in kan kijken, maar waar alleen betrokkenen in zullen kijken.
- Cliënt weet dat er gelogd wordt: bij vermoeden van snuffelen kan de niet-betrokkene er eenvoudig uitgevist worden. Cliënt kan opvragen wie er in zijn dossier heeft gekeken en daar vragen over stellen.
- De professional die onnodig gesnuffeld heeft krijgt een heel, heel stevig gesprek. Bij herhaling heeft hij een probleem. Dit probleem wordt (weliswaar anoniem) gedeeld met de organisatie: “Dit gedrag tolereren wij niet.”
Wanneer het echter gaat om samenwerkende organisaties geldt een ander scenario, met alle lastigheden van dien. Daarover meer in de volgende column- na de zomerstop.
Fijne zomer!