Digitaal werken na corona
Ik hoop niet dat na corona alles weer teruggaat naar het oude bekende. Wie mij een beetje kent en/of gevolgd heeft, weet dat ik hiermee doel op de mogelijkheden van digitale werkvormen.
Vóór corona voelde ik me wel eens roepende in de woestijn. Professionals gebruikten allerlei digitale mogelijkheden in hun privéleven, maar konden of wilden die niet toepassen in hun rol als hulpverlener. Corona zorgde voor een kentering. Ja, ineens bleek dat digitaal contact wél mogelijk is, en ook echt waardevol is.
We snakken naar face-to-facecontact
Tegelijk hoor ik en merk ik om me heen dat veel professionals snakken naar face-to-facecontact. Dat snap ik, en ik zal nooit ontkennen dat deze vorm van contact voor veel mensen een voorwaarde is voor een goede werkrelatie. En toch ben ik ervan overtuigd dat digitale werk- en contactvormen methodisch betere resultaten zouden kunnen opleveren. Digitale mogelijkheden zijn dus niet alleen maar een tussenoplossing om corona te overbruggen.
Ik ijver niet voor een volledig digitaal hulpverleningsaanbod. Digitale mogelijkheden werken als het maatwerk is. Het gaat er uiteraard niet om dat we puur op basis van ‘efficiënter’ werken alle face-to-facecontacten afzweren. Afstemming met cliënt, óók over beschikbaarheid en bereikbaarheid, zijn van groot belang.
Ik zie verschillende zaken in het toepassen van digitale werkvormen.
- Vaker, maar korter contact
- Wat moeilijk te bespreken is kan sneller op tafel komen
- Betere samenwerking
Vaker en korter
Voor een kort voortgangsgesprek (denk aan 20 minuten) over een opgave van een cliënt kan beeldbellen een uitstekend wijze van communicatie zijn. Een face-to-facegesprek duurt doorgaans langer, en is onder andere qua reistijd minder efficiënt voor zowel cliënt (bij kantoorbezoek) als professional (bij huisbezoek). Met beeldbellen kan de beschikbare tijd vaker frequenter benut worden: niet eenmaal 60 minuten, maar twee- tot driemaal 20 tot 30 minuten.
Moeilijke onderwerpen
Een aantal dingen weten we al vanuit eerdere ervaringen. Neem bijvoorbeeld anonieme chat. Hulpvragers komen sneller to the point en snijden onderwerpen aan die zij lastig te bespreken vinden. Dit geldt echter ook als cliënt en professional elkaar wel reeds kennen. Chat kan ingezet worden voor onderwerpen die cliënt moeilijk vindt om face-to-face uit te spreken.
Thuis voelen sommigen zich prettiger
Sommige hulpvragers vinden het prettiger als de gesprekken bij hen thuis plaatsvinden. Dit hoeft niet altijd een huisbezoek te zijn, maar kan ook deels met beeldbellen ondervangen worden.
Opgaven monitoren: betere samenwerking
Door gebruik te maken van kortere, digitale contacten zoals berichtverkeer en beeldbellen kunnen cliënt en hulpverlener in gezamenlijkheid een vinger aan de pols houden bij de opgaven die afgesproken zijn. Bij voorkeur wordt een en ander gecommuniceerd via een online dossier (ECD), zodat de dossiervorming ook meteen op orde is.
Blended groepswerk
Over blended groepswerk schreef ik eerder een artikel. Ook hier geldt dat het niet om een of-of, maar en-en gaat. Zo is het wel degelijk mogelijk om een cursus of training volledig face-to-face te laten verlopen. Het werkboek met theorie, films, tests, opdrachten en meer is echter bij voorkeur digitaal. Door het forum dat aan de groep gekoppeld is kunnen de deelnemers tussen de bijeenkomsten contact houden.
Tot slot
Er zullen nog legio andere mogelijkheden en voorbeelden zijn waarmee aangetoond wordt dat digitale hulpverlening een blijvertje is. In de herhaling: het is niet of-of, maar en-en. We noemen het in goed Nederlands ‘blended’.