Wie de auto inlevert voor een grote beurt wil tekst en uitleg over de kosten. Een gespecificeerde rekening is logisch: zo kunnen we zien wat de monteur gedaan heeft, welke onderdelen hij gebruikt heeft.
Dit helpt ons om te bepalen of we waar voor ons geld hebben gekregen. De monteur vindt dit prima. Welzijnswerkers denken nog wel eens anders over openheid geven.
Openheid is in opmars
We willen graag weten wat er gebeurt, hoe dingen gebeuren, waarom dingen gebeuren. In de (geestelijke) gezondheidszorg gebruiken we dossiers op een heel ouderwetse manier: alleen voor onszelf. Dat is jammer, want dossiervoering in samenwerking met een hulpvrager kan juist bijdragen aan effectievere hulp- en dienstverlening.
Tijdens scholingen over online hulpverlening die ik geef is hybride of blended hulpverlening een belangrijk onderdeel. Het gaat in hier om niets meer of minder dan het delen van het dossier: gespreksverslagen kunnen meegelezen én becommentarieerd worden door de cliënt. Zo wordt het dossier een instrument van hulpverlening. Ook vergroot het de transparantie: de hulpverlener legitimeert het wat, hoe en waarom.
Huiverig
Er zijn nog altijd professionals die hier heel erg huiverig voor zijn. Bezwaren die ik gehoord heb zijn:
- Juridisch. “Ben ik aansprakelijk voor wat ik opschrijf?”
- Betuttelend. “Mijn cliënt hoeft niet te weten welke richting we opgaan, dat bepaal ik zelf wel.”
- Praktisch. “Het kost veel meer tijd omdat ik moet nadenken hoe ik de dingen opschrijf.”
- Geen loon naar werken. “De cliënt logt niet in, leest niet wat ik geschreven heb.”
Ik acht deze bezwaren onterecht. In beginsel schrijft een professional voortgangsrapportages niet omdat het moet, maar omdat het ondersteunend werkt. Deze ondersteuning kan het beste als middel ingezet worden: om de participatie van cliënt te vergroten, om de legitimiteit van handelen van de hulpverlener te vergroten. En als een cliënt het niet wil lezen- dan is dat de keuze die cliënt zelf maakt. Dat moet de professional vooral niet voor hem doen. Wil de cliënt wel meewerken, dan levert het alleen maar tijd op.
Via de cliënt
Dit alles gaat mij nog niet ver genoeg. Het gaat niet alleen om het individuele contact tussen cliënt en professional A, maar vooral ook om de contacten tussen professional A en B óver die cliënt. Die informatieuitwisseling zou nagenoeg altijd via de cliënt moeten plaatsvinden. Altijd? Nee, er zijn speciale situaties waarin het niet mogelijk is. Laten we echter uitgaan van wat wél kan. En dat is meer, veel meer dan we vaak denken.
Wat levert het jou op om dossiers met cliënten te delen?