“Bloggen, waar is dát nou weer voor nodig?!” Ik hoor het mijn collega’s al zeggen. Het is een legitieme vraag die mij ertoe dwingt eens heel goed na te denken en te omschrijven waarom ik in hemelsnaam deze klus op me zou nemen.
Eigenlijk heb ik met deze tweede zin precies beschreven waar het mijn inziens in het maatschappelijk werk om zou moeten draaien: cliënten helpen om tot een nieuw perspectief te komen. Daarvoor is het belangrijk om een goed verhaal te hebben. De professional moet goed kunnen uitleggen waaróm hij zijn werk doet, op de manier waaróp hij dat doet- en dat ‘goed je werk doen’ vooral betekent dat de cliënt gemotiveerd wordt om zélf aan de problemen te werken op een manier die het beste bij hem past. Motivatie tot verandering is misschien wel de grootste opgave voor de professional.
Startpunt
Deze verandering van standpunt is een leerproces voor zowel professional als cliënt. Daar waar de cliënt eerst ademloos naar de professional luisterde en gehoorzaam diens opdrachten uitvoerde, is het nu zaak dat de cliënt de regie in handen krijgt en de professional een aantal stappen terug doet. Dit is wennen voor beiden. Dat proces van gewenning biedt een prachtig aanknopingspunt om motivatie tot speerpunt van de hulpverlening te maken.
Met deze invalshoek komt de werkrelatie tussen professional en cliënt centraal te staan. Dat vereist een open houding van beiden. Het moet mogelijk zijn elkaar aan te spreken op deze houding. Zo wordt het de werkrelatie die het succes en de duurzaamheid van de hulpverlening mede bepaalt.
Ik had dit eerste blog nodig om deze ideeën goed te beschrijven. Alleen daarom is het al nodig, dat moderne bloggen: om oude waarden uit het maatschappelijk werk te herontdekken.